CERITA SAMBUNG (15)

KOMENG DAN MARKONAH
Oleh : Wiarsih Asikin

LIMA BELAS



         Tiap ada kesempetan ngelirikin mata ke arah Komeng, pasti die manfaatin. Meski begitu, Markonah sempet gedeg. Soalnye, konsen Komeng, full ke hidangan. Kayaknye die lebih mantep ngehajar sop yang rasenye emang sembriwing, timbang ngelirik atawa nyuri pandang ke Markonah. Buktinye, keringetnye nyang keliatan becucuran sampe kering lagi sama sekali kagak ngelirik ngelirik acan,
         Komeng emang begitu asyik ngelahap masakan nyai Minah. Die sama sekali kagak kepincut merhatiin Markonah kecuali konsen ke sop nyang rasanye nendang banget. Jadi, jangan kate ngajak ngobrol atawa ngelirik, kasih senyum aje, pelitnye lebih dari Qorun
        “Die pasti udeh punya demenan,” tafsir dan pikir Markonah.
        “Cakepnye kayak ape, sih, demenan die, sampe-sampe nggak mau senyum, kagak pernah secara khusus ngajak ngobrol soal pribadi, kecuali soal yayasan?”
         Lantaran konsen Markonah kagak full ke makanan, kagak full ke situasi padahal  die lagi nikmatin makanan, kagak heran deh kalo ngedadak die kesedek. Brengseknye, tahu dirinye kesedek makanan, Komeng sama sekali kagak mau nulungin. Mestinye, kan bantu ambilin air putih di gelas, lantas ngasihin minum ke bibirnye.
          Markonah, kepaksa nulung dirinye sendiri. Tapi, sebenernya, sih, no problem. Toh, ngambil minum sendiri, die juga bisa. Toh tinggal  ngeraih gelas lantas buru-buru nenggak aer putih nyang udeh ada dalem gelas.
          Si Komeng emang ketermaluan, eh, keterlaluan. Begitu tau Markonah kesedek saat makan, Die malah dengan begitu santai,  ngasih komentar nyang kagak ngenakin
          “ Mangkanye, kalo lagi makan, konsen ke suasana makan. Jangan konsen mikirin orang nyang ngomongnye mau nyumbang gede tapi buktinye kagak sesuai sama omongannye?”
          Sebenernya, Markonah, kepengeeeen banget bilang, “ Gue tuh kesedek lantaran mikirin elu Bukan mikirin orang nyang udeh punya bini “.
          Cuman, tentu aja kagak punya keberanian. Selaen kagak etis, juga belum tentu nyambung. Soalnye, kalo nyang diajak ngobrol ngedengerin dan mau ngerti. Kalo malah sengaja kayak bolot? Ape nggak malah repot
          “Siape lagi nyang konsen ke hal nyang kayak gitu ?”
          “ Siape? Buktinye, nyang keselek cuman mpok doang? Kite, kagak ada tuh, nyang keselek
Iye, kan, kong, nyai? “
          “Huuusss..lagi makan jangan pake bedebat Seudeh makan, boleh kite dialog,” kong Lihun nyang sebenernye merhatiin abis kelakuan Markonah, kagak ngebelain Komeng, meski dia tahu, Markonah memang kagak konsen ke makanan, tapi lebih konsen merhatiin Komeng
            Tapi, nyai Minah nyang juga tau, kalo Markonah kayaknye ada perhatian sama Komeng, malah manfaatin buat ngeledek Markonah
             “Komeng…Komeng…mestinye, lu tau, perasaan perempuan kayak ape. Ati perempuan, tuh, gimane? Si Konah, tuh, kagak bakalan keselek, kalo lu kagak ngediemin. Iye, kan, Konah?”
             Markonah kaget. Kagak nyangka kalo Nyi Minah bilang kayak begitu.
             Komeng sih malah tenang-tenang aje.
             Ngkong Lihun cuman geleng-geleng kepala. Dia kagak nyalahin reaksi bininye, nyang sama sama perempuan
              “Ngaku aje, deh, lu? Eh, Komeng, kalo gue liat, ni, si Konah tuh, gedeg lantaran lu cu man asyik mikirin lebokan. Nyang ada di depan biji matelu, nyang kece ples bahenol, sama sekali kagak lu ajak ngobrol ?”
               “Iiiih, nyai..siape lagi nyang mau diajak ngobrol? Tadi, di sekretariat, Konah, kan udeh ngobrol  sampe kenyang. Masa, giliran ngenyangin perut malah mau ngobrol,” Markonah terpaksa buru buru nyahut.
             Die emang berusaha ngonter suasane, supaya rasa mokalnye kagak kepanjangan



Bersambung………..             

Postingan terkait:

Belum ada tanggapan untuk "CERITA SAMBUNG (15)"

Post a Comment