KOMENG DAN MARKONAH
Oleh : Wiarsih Asikin
Tiap ada kesempetan ngelirikin mata ke
arah Komeng, pasti die manfaatin. Meski begitu, Markonah sempet gedeg. Soalnye,
konsen Komeng, full ke hidangan. Kayaknye die lebih mantep ngehajar sop yang
rasenye emang sembriwing, timbang ngelirik atawa nyuri pandang ke Markonah.
Buktinye, keringetnye nyang keliatan becucuran sampe kering lagi sama sekali
kagak ngelirik ngelirik acan,
Komeng emang begitu asyik ngelahap
masakan nyai Minah. Die sama sekali kagak kepincut merhatiin Markonah kecuali
konsen ke sop nyang rasanye nendang banget. Jadi, jangan kate ngajak ngobrol
atawa ngelirik, kasih senyum aje, pelitnye lebih dari Qorun
“Die pasti udeh punya demenan,” tafsir
dan pikir Markonah.
“Cakepnye kayak ape, sih, demenan die,
sampe-sampe nggak mau senyum, kagak pernah secara khusus ngajak ngobrol soal
pribadi, kecuali soal yayasan?”
Lantaran konsen Markonah kagak full ke
makanan, kagak full ke situasi padahal die lagi nikmatin makanan, kagak heran deh kalo
ngedadak die kesedek. Brengseknye, tahu dirinye kesedek makanan, Komeng sama
sekali kagak mau nulungin. Mestinye, kan bantu ambilin air putih di gelas,
lantas ngasihin minum ke bibirnye.
Markonah, kepaksa nulung dirinye
sendiri. Tapi, sebenernya, sih, no problem. Toh, ngambil minum sendiri,
die juga bisa. Toh tinggal ngeraih gelas
lantas buru-buru nenggak aer putih nyang udeh ada dalem gelas.
Si Komeng emang ketermaluan, eh,
keterlaluan. Begitu tau Markonah kesedek saat makan, Die malah dengan begitu
santai, ngasih komentar nyang kagak
ngenakin
“ Mangkanye, kalo lagi makan, konsen
ke suasana makan. Jangan konsen mikirin orang nyang ngomongnye mau nyumbang
gede tapi buktinye kagak sesuai sama omongannye?”
Sebenernya, Markonah, kepengeeeen
banget bilang, “ Gue tuh kesedek lantaran mikirin elu Bukan mikirin orang nyang
udeh punya bini “.
Cuman, tentu aja kagak punya keberanian. Selaen
kagak etis, juga belum tentu nyambung. Soalnye, kalo nyang diajak ngobrol ngedengerin
dan mau ngerti. Kalo malah sengaja kayak bolot? Ape nggak malah repot
“Siape lagi nyang konsen ke hal nyang
kayak gitu ?”
“ Siape? Buktinye, nyang keselek
cuman mpok doang? Kite, kagak ada tuh, nyang keselek
Iye, kan, kong, nyai? “
“Huuusss..lagi makan jangan pake
bedebat Seudeh makan, boleh kite dialog,” kong Lihun nyang sebenernye merhatiin
abis kelakuan Markonah, kagak ngebelain Komeng, meski dia tahu, Markonah memang
kagak konsen ke makanan, tapi lebih konsen merhatiin Komeng
Tapi,
nyai Minah nyang juga tau, kalo Markonah kayaknye ada perhatian sama Komeng,
malah manfaatin buat ngeledek Markonah
“Komeng…Komeng…mestinye, lu tau,
perasaan perempuan kayak ape. Ati perempuan, tuh, gimane? Si Konah, tuh, kagak
bakalan keselek, kalo lu kagak ngediemin. Iye, kan , Konah?”
Markonah kaget. Kagak nyangka kalo
Nyi Minah bilang kayak begitu.
Komeng sih malah tenang-tenang
aje.
Ngkong Lihun cuman geleng-geleng
kepala. Dia kagak nyalahin reaksi bininye, nyang sama sama perempuan
“Ngaku aje, deh, lu? Eh, Komeng,
kalo gue liat, ni, si Konah tuh, gedeg lantaran lu cu man asyik mikirin
lebokan. Nyang ada di depan biji matelu, nyang kece ples bahenol, sama sekali
kagak lu ajak ngobrol ?”
“Iiiih, nyai..siape lagi nyang
mau diajak ngobrol? Tadi, di sekretariat, Konah, kan udeh ngobrol sampe kenyang. Masa, giliran ngenyangin perut
malah mau ngobrol,” Markonah terpaksa buru buru nyahut.
Die emang berusaha ngonter
suasane, supaya rasa mokalnye kagak kepanjangan
Bersambung………..
Belum ada tanggapan untuk "CERITA SAMBUNG (15)"
Post a Comment